سرمایۀ اجتماعی ازجمله مفاهیم چندوجهی در علوم ‌‌اجتماعی است، که در اوایل قرن بیستم به‌صورت علمی و آکادمیک مطرح شد و از سال 1980 وارد متون علوم ‌‌سیاسی و جامعه‌شناسی شد. سرمایۀ اجتماعی در سازمان‌‌ها به مفهوم ارتباط و پیوند میان اعضای یک شیکه اشاره دارد؛ و به‌عنوان یک منبع باارزش، به ایجاد هنجارها و اعتماد به اهداف اعضا منجر می‌‌شود و به‌‌شمار می‌‌آید. هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر سرمایۀ اجتماعی بر عملکرد شغلی است. برای رسیدن به این هدف 8 عنصر تأثیرگذار مورد بررسی قرار گرفت. بعد از تدوین پرسش‌نامه پژوهش و دریافت اطلاعات از خبرگان، داده‌‌ها تجزیه‌وتحلیل شدند و برای مدل‌‌سازی و تشکیل نمودار ساختاری، علت‌ومعلول به روش دیمتل مورد استفاده قرار گرفتند. یافته‌‌های به‌دست‌آمده نشان داد که متغیر انسجام، بیشترین اثرگذاری به سایر متغیرها را دارد و متغیر نظم‌‌پذیری شغلی، بیشتر، اثرپذیرترین متغیر شبکه است. همچنین متغیر اخلاق‌محوری و جمع‌‌گرایی‌‌شغلی به‌عنوان مهم‌‌ترین متغیر شبکه شناسایی شد. نتایج مطالعه نشان می‌‌دهد متغیرهای اعتماد اجتماعی، اخلاق‌محوری و جمع‌‌گرایی‌‌ شغلی، نظم‌‌پذیری‌‌ شغلی علت هستند و متغیر انسجام، معلول می‌‌باشد. مبتنی‌بر خروجی روش دیمتل، مدل علّی‌حلقوی مسئله ترسیم شد، این مدل می‌‌تواند برای ادامه روش پویایی‌شناسی سیستم‌‌ها مورد استفاده قرار گیرد.

سرمایۀ اجتماعی عملکرد نوآورانه عوامل مؤثر رسانه مدل‌‌سازی